معلم

وَ اَمَّا حَقُّ سَائِسِکِ بِالْعِلْم:

فَالْتَّعْظِیمُ لَهُ وَالْتَّوْقِیرُ لِمَجْلِسِهِ، وَ حُسْنُ الْاِسْتِمَاعِ اِلَیْه، وَالْاِقْبَالِ عَلَیهْ، وَالْمَعُونَةُ لَهُ عَلَی نَفْسِکَ فِیمَا لاَ غِنیَ بِکَ عَنْه مِنَ الْعِلْم، بِاَنْ تَفْرُغَ لَهُ عَقْلُکَ وَ تَحْضُرَه فَهْمَکَ، وَ تُذَکِّی لَهُ قَلْبَکَ، وَ تُجَلیِّ لَهُ بَصَرَکَ بِتَرْکِ الْلَّذَاتِ وَ نَقْصِ الْشَّهَوَاتِ وَ اَنْ تَعْلَمَ اَنَّکَ فِیمَا اَلْقَی اِلَیْکَ رَسُولُه اِلیَ مَنْ لَقِیَکَ مِنْ اَهْلِ الْجَهْلِ،

فَلَزِمَکَ حُسْنُ تَأْدیَةِ عَنْهُ اِلَیْهِم، وَ لاَ تَخُنْهُ فِی تَأْدیَةِ رِسَالَتِه، وَ الْقِیَامِ بِهَا عَنْهُ اِذَا تَقَلَّدْتَهَا، وَلاَ تُحَدِّثْ فِی مَجْلِسِهِ اَحَداً، وَ لاَ تَغْتَابَ عِنْدَهُ اَحَداً، وَ اَنْ تَدْفَعَ عَنْه اِذَا ذُکِرَ عِنْدَکَ بِسُوء، وَ اَنْ تَسْتُرَ عُیُوبَه، وَ تَظْهَرَ مَنَاقِبَه، وَ لاَ تُجَالِسَ لَهُ عَدُواً وَ لاَ تُعَادِیَ لَهُ وَلِیًّا.

حق معلّم که رهبر تست بر تو آن است که:

در بزرگداشت او بکوشی، سخنانش را با توجّه بشنوی و نیکو درک کنی. مجلس او را محترم و مغتنم بشماری و با او در رفع جهالت خودت و آموزش آنچه از آنها بی‌نیاز نیستی همکاری و یاری نمایی، به این گونه که خود را آماده‌ی پذیرش و سنجش مطالب او بنمائی، و با تمام وجود عقل و فهم خود را بکار اندازی. قلب خود را با او پاک سازی، و برای اینکه مطالب او را نیکو دریابی و بهره ببری شایسته است نظر خودت را از ناپاکی‌ها نگاهداری. و بدانی که تو در مورد فراگیری مطالب او به منزله‌ی نماینده‌ای هستی که بایستی آن را به دیگران که نمی‌دانند بیاموزی، و بنابراین لازم است که آن مطالب را خوب و درست دریابی، تا بتوانی با امانت و درستی آنها را بیان کنی و چون این مسئولیّت انتقال دانش را پذیرا شدی، در آن مورد خیانت مکن و در ابلاغ آن بکوش. در مجلس درس او با دیگران سخن نگوئی، اگر در باره‌ی او سخنی نامناسب شنیدی از حق او دفاع کنی، عیب‌های او را بازگو نکنی، کمالات و خوبی‌های او را آشکارا بیان کنی، با دشمن او همنشینی نکن، و با دوستان او دشمن نشوی. (در این صورت است که برای خدا در مجلس درس او می‌روی و از دانش و فضیلت دانش‌طلبی‌ بهره‌مند خواهی شد.)