شب پره و رادار

شب پره که در عربی خفاشش نامند، نور چشمش بسیار ضعیف میباشد ولی در تاریکی شب، بدون برخورد با مانع، به هر طرفی که بخواهد پرواز میکند. مانند کبوتر در پرتو آفتاب.

ضعف نور چشم شب پره، اقتضا دارد که این پرنده در سیاهی شب، دست به عصا پرواز کند. ولی چنین نیست. وی بی عصا به هر سو که بخواهد میپرد. اگر شب پره را در فضای تاریکی قرار بدهیم که چندین رشته سیم، از جهات مختلف آن کشیده شده باشد، بطوریکه آن فضا پر از مانع برای پرواز آزاد باشد، شب پره در همانجا با سرعتی هر چه تمامتر بدون آنکه کوچکترین تماسی با سیم ها پیدا کند، پرواز میکند. چرا؟ چون شب پره دارای رادار میباشد.

رادار، یکی از عالیترین اختراعات بشری است. و نشانه رشد علمی و تکامل فکری بشر میباشد. رادار، نزدیک شدن ساحل را به کشتی خبر میدهد. رادار، نزدیک شدن کشتیها را به یکدیگر خبر میدهد. رادار، نزدیک شدن کوههای یخ را به کشتیها خبر میدهد. رادار، نزدیک شدن هواپیما را به مرز، خبر میدهد. رادار، امواج ماوراء صوت[1]را به فضا میفرستد. آنها همه جا پیش میروند. همانکه به مانعی برخوردند، به سرعت به سوی مبداء باز میگردند.

شب پره در هر ثانیه ای 30 تا 60 مرتبه امواج ماوراء صوتی از خود، بیرون میفرستد، و از وجود موانع از هر طرفی آگاه میشود. شب پره این امواج را با حنجره ی بزرگ خود ایجاد کرده و از راه سوراخهای بینی بیرون میفرستد. و بوسیله ی گوشهایش که ساختمانی فوق العاده دارد، انعکاس امواج را ضبط میکند چنانچه اگر گوشهایش را بردارند، نمیتواند در تاریکی بدون برخورد به مانع پرواز کند. آیا راداری که در شب پره موجود است خودش آن را ساخته است؟هرگز. آیا جانور دیگری برایش ساخته است؟ هرگز. آیا ماده برایش ساخته است؟ هرگز. اگر ماده سازنده آن بود، بایستی همگی پرندگان داشته باشند. چون ماده شعور ندارد که نیاز شب پره را به رادار تشخیص دهد و بی نیازی پرندگان دیگر را. تا به شب پره رادار بدهد و به دیگران ندهد. انسان که کاملترین موجود مادی است، اخیراً به رادار پی برده است. پس چگونه میشود ماده ابتدایی در جانوریکه بسیار از انسان پست تر است، به رادار پی ببرد؟! حقیقت این است که موجودی بسیار دانا و بسیار توانا که آفریننده ی این جهان و جهانیان است، رادار را از همان آغاز به وی عنایت کرده، موجود مقدسی که حکمتش اقتضاء کرد که هر جانوری را که آفرید، قدرت زیست و توانایی حفظ جان خود از خطر را به مقداری که ذات آن جانور اقتضاء کند و بتواند با موجودات دیگر جهان، هماهنگی داشته باشد، به وی عطاء فرماید.